Z dwóch powodów. Po pierwsze, mniejsza liczba studentów, to szansa na częste kontakty z nauczycielami akademickimi, nie tylko w ramach konsultacji ale również podczas zajęć.
Małe grupy laboratoryjne, ćwiczeniowe i projektowe pozwalają nauczycielom na bardziej wnikliwą analizę wykonywanych przez studentów prac. W konsekwencji, studenci mają okazję weryfikować swoją wiedzę i umiejętności w bezpośrednim kontakcie.
Studenci są traktowani podmiotowo, co w przypadku dużych uczelni, na których studiuje tysiące studentów, jest mocno ograniczone. Po drugie, wprowadzona w 2018 roku ustawa o szkolnictwie wyższym zmieniła zasady funkcjonowania polskich uczelni. Obecnie, rozwój uczelni w dużej mierze jest uwarunkowany uzyskaną kategorią naukową, jako wynik ewaluacji aktywności naukowej w okresie czterech ostatnich lat.
Dwa spośród trzech kryteriów są decydujące tj. publikacje oraz wykonane projekty badawcze. W rezultacie uczelnie promują pracowników, którzy aktywnie działają w obu obszarach nie zawsze zbieżnych z praktyką zawodową.
W przypadku kierunków kształcenia związanych z branżą budowlaną problem kompetencji zawodowych, pracowników prowadzących tzw. przedmioty kierunkowe, jest szczególnie istotny.
Pozycja absolwentów wchodzących po studiach na rynek pracy w dużym stopniu zależy od ich wiedzy praktycznej zdobytej podczas zajęć.
Dlatego tak ważną rolę w procesie kształcenia studentów odgrywają pracownicy posiadający stosowną wiedzę popartą np. posiadanymi uprawnieniami budowlanymi. Wydział ILŚiG PK zatrudnia obecnie wielu specjalistów posiadających odpowiednie kwalifikacje zawodowe wymagane w branży budowlanej, co czyni nas jednym z najmocniejszych wydziałów o profilu budowlano-instalacyjno-geodezyjnym w Polsce.